Η παλιά ονομασία των Ιμέρων ήταν Σαλτικλή. Κατοικούνταν μόνο από Μουσουλμάνους,  αλλά με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922, εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τα Ίμερα της Τραπεζούντας, οι οποίοι και έδωσαν το νέο όνομα στον οικισμό, σύμφωνα με το διάταγμα της 21-3-1928, με ΦΕΚ Α 81/1928.

      Επισκεφτήκαμε το χωριό στις 15 Γενάρη του 2000. Απόσταση 10΄, πολύ καλού δρόμου, απ΄ τους Τοξότες. Η θέα της διαδρομής φανταστική – βλέπεις τους μαιάνδρους του Νέστου και τη Θάσο.

      Ο μοναδικός κεντρικός δρόμος, σε οδηγεί σε μια τεράστια πηγή για τα ζώα. Σπίτια δεξιά κι αριστερά, πετρόκτιστα και εγκαταλειμένα. Σπίτια καλοκατάσκευ-ασμένα, μαρτυρούν ότι εκεί, πριν από κάποια χρόνια, το χωριό ευημερούσε. Σήμερα, μόνο μια οικογένεια ζει: η Νατάσσα με τους γονείς της και τα ζώα.

      Πέτρινα δρομάκια σε οδηγούν στα εγκαταλειμένα σπίτια. Ανοίγουμε τις ξύλινες πόρτες και το τρίξιμό τους αντηχεί στην ερημιά. Περπατάμε και τα βήματά μας ακούγονται στα γύρω βουνά. Σε λίγο θα επιστρέψουν και οι άνθρωποι που έμεναν κάποτε εδώ. Θα πλυθούν, θα κόψουν το ψωμί και θα κοιμηθούν. Αύριο μια καινούρια μέρα τους περιμένει. Όπως και τότε, πριν φύγουν απ΄ τον Πόντο, όπως και τώρα πριν φιλήσουν τη μάνα για τελευταία φορά, όπως και αύριο, πριν σταθούν για λίγο στα εικονίσματα της λησμονιάς.

Πανοραμική των Ιμέρων

Το σπίτι της Νατάσσας στα Ίμερα